Île de Brehat - de fietstocht

Bij het haventje hebben we fietsen gehuurd om het eiland te verkennen. Eigenlijk bestaat Île de Brehat uit twee eilanden die op één punt door een 'brug' met elkaar zijn verbonden. De haven ligt in het zuiden van het zuidelijke eiland. We zijn begonnen met een fietstocht naar het verste punt op het noordelijke deel van Île de Brehat. De omgeving van de vuurtoren Paon is erg mooi.




Bij deze noordelijke punt van het eiland staat de Phare du Paon. De oorspronkelijke toren uit 1860 werd in 1944 door de Duitsers opgeblazen. De huidige toren stamt uit 1949.





Op dit soort drukke locaties blijft het dierenleven meestal beperkt tot enkele vogels en insecten.

Pont ar Prad

De Pont ar Prad verbindt het noordelijke en het zuidelijke eiland. Van een brug is overigens niet echt sprake. Het lijkt eerder een soort dijkje waar je overheen fietst. Het water stond nog steeds zo laag dat er bootjes op het droge lagen.




In de buurt van de Chapelle St Michel aan de westkant van het zuidelijke eiland, staat aan de kust het kruis Croix Maudez. Dit kruis is opgericht ter nagedachtenis van een monnik die hier in de zesde eeuw een klooster stichtte. De belangrijkste reden om deze wat lastig te vinden plek te bezoeken is het mooie uitzicht.





Na de tussenstop bij Croix Maudez zijn we teruggefietst naar de haven. We hebben de fietsen ingeleverd en de boot naar het vaste land genomen. Daarna zijn we naar het uiterste westen van Bretagne gereden. We hadden daar een heerlijk hotel geboekt voor twee nachten in Plougonvelin. In dat dorp valt weinig of niets te beleven, maar het is niet zo ver van de plek waar de boot naar het eiland Ouessant vertrekt. En dat was ons reisdoel voor de volgende dag.
Het hotel bleek helemaal nieuw te zijn en het personeel was erg vriendelijk en klantgericht.

Île de Brehat - de boottocht

De volgende ochtend zijn we naar de haven van L'Arcouest gereden en hebben daar de boot naar Île de Brehat genomen. We hebben gekozen voor de variant waarbij je eerst een tocht rond het eiland doet om vervolgens in het zuiden van het eiland aan land te gaan. We hebben daar fietsen gehuurd om het eiland te verkennen.



Tijdens het wachten op de boot zagen we deze kleine zilverreiger rondscharrelen in het water. 



Het was die ochtend prachtig weer, en dat zou de hele dag zo blijven. Hier een paar foto's vanuit het haventje waar de boot vertrok.



Hierboven een boot die de directe oversteek naar het eiland deed.



Omdat de boten met de klok mee rond het eiland voeren hadden we een plaats gekozen aan de rechterkant zodat we steeds uitzicht op het eiland hadden.

Vuurtorens

Hierboven tweemaal de vuurtoren La Croix. Deze vuurtoren staat op een klein rotseilandje en is daardoor alleen per boot te bereiken.




De vuurtoren Paon staat op het meest noordelijke puntje van Île de Brehat. Later die dag zijn we naar Paon gefietst.



Op een rotspunt voor de noordkust van het eiland lag een zeehond.




Het was zeker geen verkeerde keus om de boottocht rond het eiland te doen. Het zag er allemaal prachtig uit. De bootjes hierboven waren een teken dat we langzaam het einde van onze tocht naderden en in de buurt kwamen van de haven van Port Clos. De plek waar je wordt afgezet hangt af van de waterstand. Bij vloed wordt je afgezet vlakbij het hotel, in ons geval was het eb en gingen we 500 m verderop aan land.



Toen we bij het haventje kwamen kwam deze meeuw aan boord. Het beest kende geen angst en kwam wel erg dichtbij zitten, waar veel mensen zijn valt meestal ook wel wat voedsel te halen. 


Langs het pad bij de haven stond een zilverreiger in het water.

Côte de Granit Rose

We waren al vrij vroeg in ons hotel, de rest van de middag hebben we doorgebracht bij de Côte de Granit Rose op ongeveer een half uur rijden van Paimpol. Een prachtig stukje kust met imposante stapels door zee en wind geërodeerde stapels stenen met een opvallende roze kleur. De grijze luchten van de ochtend hadden inmiddels plaatsgemaakt voor een grotendeels blauwe lucht waardoor de zon vrij spel had. 





Het ziet er nogal gevaarlijk uit, maar voor de verhoudingen is het wel prettig dat er iemand boven op de rotsen in het water was geklommen.

Rotsspringen

Iets later ontdekten we waarom die jongen op de rots was geklommen. Hij was niet alleen. Een hele groep jongens dook hier van grote hoogte in het water dat er niet al te diep uitzag. En dan ben ik inmiddels oud genoeg om te denken 'Weten hun moeders dit? En keuren die dit goed?'

Het zag er in elk geval spectaculair uit en het is goed afgelopen.

Hier een mooie afsprong, een salto en vervolgens een landing rechtop in het water. Het leek wel een demonstratie schoonspringen.

Na een tijdje hadden we het wel gezien en zijn we teruggelopen in de richting van de vuurtoren waar onze auto in de buurt stond.

Tussen de enorme keien zorgde vooral de bloeiende hei voor een mooi kleurenspel.

De oranje montbretia die van nature alleen in zuidelijk Afrika voorkomt doet het ook in Europa prima.

In de struiken zagen we ook nog dit zandoogje.

Aan het eind van de middag hebben we de stranden bij Ploumanac'h verlaten en zijn teruggereden naar ons hotel in Paimpol. We hebben die avond gegeten bij een Italiaan in de haven van Paimpol. Het was de eerste keer deze vakantie dat we op het terras konden dineren.