Côte de Granit Rose

We waren al vrij vroeg in ons hotel, de rest van de middag hebben we doorgebracht bij de Côte de Granit Rose op ongeveer een half uur rijden van Paimpol. Een prachtig stukje kust met imposante stapels door zee en wind geërodeerde stapels stenen met een opvallende roze kleur. De grijze luchten van de ochtend hadden inmiddels plaatsgemaakt voor een grotendeels blauwe lucht waardoor de zon vrij spel had. 





Het ziet er nogal gevaarlijk uit, maar voor de verhoudingen is het wel prettig dat er iemand boven op de rotsen in het water was geklommen.

Rotsspringen

Iets later ontdekten we waarom die jongen op de rots was geklommen. Hij was niet alleen. Een hele groep jongens dook hier van grote hoogte in het water dat er niet al te diep uitzag. En dan ben ik inmiddels oud genoeg om te denken 'Weten hun moeders dit? En keuren die dit goed?'

Het zag er in elk geval spectaculair uit en het is goed afgelopen.

Hier een mooie afsprong, een salto en vervolgens een landing rechtop in het water. Het leek wel een demonstratie schoonspringen.

Na een tijdje hadden we het wel gezien en zijn we teruggelopen in de richting van de vuurtoren waar onze auto in de buurt stond.

Tussen de enorme keien zorgde vooral de bloeiende hei voor een mooi kleurenspel.

De oranje montbretia die van nature alleen in zuidelijk Afrika voorkomt doet het ook in Europa prima.

In de struiken zagen we ook nog dit zandoogje.

Aan het eind van de middag hebben we de stranden bij Ploumanac'h verlaten en zijn teruggereden naar ons hotel in Paimpol. We hebben die avond gegeten bij een Italiaan in de haven van Paimpol. Het was de eerste keer deze vakantie dat we op het terras konden dineren.