Na een lange rit vanuit Lens kwamen we aan het eind van de middag aan in ons hotel in Étretat, een kleine badplaats op waarschijnlijk het mooiste deel van de Côte d'Albâtre, de krijtrotsen aan Normandische kust. Het hotel Dormy House ligt op een prachtige plek boven aan de kliffen en vanuit de tuin kun je een mooie wandeling langs de kust doen. Omdat het niet heel ver was hebben we dit nog voor het avondeten gedaan.
Étretat is omgeven door een paar van de mooiste kalksteenkapen van de hele Normandische kust te zien. Aan de noordzijde van Étretat is dat La Falaise d'Amont.
La Falaise d'AmontOp de heuvel boven La Falaise d'Amont staat een kapelletje en een omhoog wijzende witte pijl. Dat is een monument ter ere van de eerste vliegeniers (Charles Nungesser en François Coli) die hebben geprobeerd om vliegend de oceaan over te steken in 1927 met hun vliegtuig de Witte Vogel (L’Oiseau Blanc). Er was $25.000 uitgeloofd voor de eerste persoon die dit zou lukken. Helaas is hun poging jammerlijk mislukt.
Aan de zuidzijde van het dorp ligt La Manneporte. Hoewel deze wat verder weg ligt komt de boog tijdens de wandeling al vrij snel in beeld bij enkele uitkijkpunten.
La Manneporte
De wandeling levert behoorlijk spectaculaire uitzichten op, zo'n pad dat in een rots verdwijnt lijkt dan ook de voorbode van iets moois.
Helaas viel dat een beetje tegen. Je kunt even in het binnenste van een rots kijken, meer niet.
Hieronder een bloem uit de familie van de korenbloemen.
De volgende bloem is de aardakker, een bloem die het goed doet op kalkhoudende grond. Het is dus niet zo vreemd om deze bloemen in Étretat aan te treffen.
Op de volgende foto's een grote slak, een witje bij een korenbloem en een paar besjes.
Waarschijnlijk de beroemdste boog van Étretat is La Falaise d'Aval met daarnaast de rotspunt L'Aiguille. Deze foto's zijn gemaakt vanaf de omgeving van La Manneporte.
La Falaise d'Aval en de rotspunt L'AiguilleDe boog zie je ook vanaf het strand in Étretat, maar dan zie je de losstaande rotspunt niet.
Hieronder het uitzicht in zuidelijke richting vanaf het verste punt van onze wandeling.
Het werd langzaam tijd om terug te lopen naar het Dormy House. We hadden in het restaurant het laatste nog vrije tafeltje gereserveerd. Het eten in dit restaurant was echt een feestje. Het zag er allemaal mooi uit op je bord en de smaken waren verrukkelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten